22 maart 2011
's morgens moeten we eerst naar Apeldoorn. Daar moet ik me melden op de afdeling; "nucleaire geneeskunde"... ja, ja. Dat klinkt he? Daar krijg ik radioactief spul ingespoten. Dat moet 2 uur inwerken. Het advies is om wat te gaan wandelen en masseren van de plek van inspuiten naar je oksel. In 5% van de gevallen komt de lymfe niet goed in beeld en dan moet er gelijk een okselkliertoilet worden toegepast.... Nou, dat wil ik niet!!! Dus; stevig doorlopen door de straten van Apeldoorn (prachtige huizen trouwens) en maar masseren. Hi hi dat ze de zedenpolitie niet gebeld hebben; "er loopt hier een echtpaar te zwalken en zij betast zichzelf steeds"....
Na twee uur was ik gelukkig gelijk aan de beurt en ging dezelfde ruimte in foto's.... wachten... slecht nieuws; niet te zien..... nog een foto..... mwah een piep piep klein stipje. Daarna met een geigerteller. Daarmee "lukte" het om de lymfe aan te duiden. Snel een circel getekend met stift op de plek waar ze de lymfe vermoeden... foto's mee en op naar mijn eigen ziekenhuis...
Bizar hoor! Zo rond moeten rijden om je borst eraf te gaan laten halen.
Maar eigenlijk wel prettig. Want ik had geen tijd om na te denken; alles ging zo snel. Aangekomen in het ziekenhuis; intake, ok-hemd aan, pre-medicatie en wegrijden....
Het ging super!!! Was amper nerveus.
Toen de chirurg even de standaard vragen kwam stellen, vroeg ik of ik gelijk naar huis mocht. Ik lag namelijk naast een demente mevrouw, die gelijk dringend aan mij vroeg of ik david wel gebeld had, en daar maar over door bleef vragen.... Hoe lief en zielig ik deze mevrouw ook vond, ik zag het niet zitten om daarnaast de nacht door te brengen... het was een 2-persoonskamer. En ja hoor; ik mocht gelijk naar huis. Hij zou mij op een speciale manier verdoven. Die bleef dan wat langer zijn werk doen. Wat hij gedaan heeft??? Geen idee! Maar ik heb achteraf amper pijn gehad.
Ik dwaal af... terug naar de ok;
De chirurg en ik maakte nog wat grapjes waardoor ik volgens mij lachend de narcose in ging. Kwam er dromend over St. Remeze weer uit!!! Heerlijk.
Ik gelijk gluren of hij echt weg was... ja hoor heerlijk plat!
Daarna werd ik vrij snel naar de afdeling gereden. Ik vertelde dat ik gelijk naar huis mocht. Anderhalf uur later zat ik in de auto.... Duizelig en misselijk!!!!! Maar ik was uit het ziekenhuis!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.