dag 22; hypochonder??

De laatste week van de bestralingen! Yes nog 3x!!! pfft. Dan heb ik al 2 etappes van de behandeling erop zitten; de amputatie (eerste etappe) en de bestraling (tweede etappe). Alleen nog even de bergetappe; de chemo.......

Het is zo gek; ik ben heerlijk uitgerust dit weekend, plus de menstruatie die weer voorbij is.... en nu kan ik weer 'helder' en relativerd denken. Als ik zo moe ben van alles kan ik gewoon niet geloven in de goede afloop...... dan lees ik wel 100x de prognoses van deze ziekte en vraag me dan écht af waarom ik nog de moeite van behandeling onderga.

Nu ik ben uitgerust en me weer fit voel, weet ik dezelfde prognose cijfertjes nog.... maar vind ze nu in ene heel positief!!! En wéét ik gewoon heel zeker dat ik helemaal ga genezen. Kan ik me eigenlijk haast niet meer indenken dat ik er vorige week anders over dacht.....

Nu ik dit zo typ begrijp ik ineens waarom er soms zo'n enorme kloof zit tussen mensen die geen kanker hebben en mij..... Ik kan mezelf nu al niet eens meer volgen, laat staan dat anderen dit wél kunnen.

Maar ja, zo is het nou eenmaal in het leven; je kan het beste praten met lotgenoten. Of dit nu gaat over gezondheid of over iets anders. Als je een scheiding doormaakt lukt het je ook niet om daarover te praten met iemand die verliefd is. Of als er een psych. stoornis bij je kind is gediagnostiseerd kan je daar ook het beste over praten met iemand die iets van die stoornis afweet. Zelfs als iemand zegt; "ik barst van de hoofdpijn", lukt het je niet helemaal om je te verplaatsen in dat gevoel van hoofdpijn hebben. Terwijl we dát allemaal wel eens hebben!!!!!

Eigenlijk wil ik jullie nu al waarschuwen voor de berichtjes over 3 weken....... dan start de chemo.......... sorry, maar die zullen ook wel weer erg donker zijn. Hopelijk kunnen jullie dan bedenken dat het van me afschrijven ook therapeutisch werkt!!! Denk dan maar; Sjaan komt er wel weer, we laten haar nu even simmen.....