zo pffft moeders is er weer!!! Allemachtig wat is dat zwaar en heftig. Heb net mijn maandstonde weer voor mijn kiezen gehad. Ik heb altijd enorm last van pms en daar heeft het hebben van bk geen verandering in gebracht in tegendeel!!!! Wat is het dán moeilijk om overeind te blijven zeg!!! Het gekke is, dat wanneer ik zo depri ben, ik ook écht niet kan geloven in een goede afloop. Ik wist het gewoon heel zeker dat dit fout gaat eindigen. Het steeds maar hebben van verhoging/koorts werkt dan ook niet echt mee.....
Maar ik ben weer mezelf. De donkere wolken zijn weer weg, de lucht is weer blauw en het gras groener dan ooit. ha, ha.
Toch moet me iets van het hart. Die blijheid en opgewektheid die om deze ziekte hangt komt me bij tijd en wijle wel de keel uit. Alhoewel ik er ook héél veel in herken! Ik denk dat het komt doordat je de dag moet nemen (plukken) zoals hij komt. Je kan nu gewoon niet anders. Maar wat ik bedoel is; de dagen dat mijn temperatuur bij het opstaan al richting de 38 gaat zijn zwaar en dan is zelfs douchen al een opgaaf. De dagen (zoals vandaag) dat het wandelen lekker gaat, de temperatuur is goed (37.8 vind ik al goed, terwijl ik wél 2 paracetamollen op heb, dus dan is hij best hoog) het huis redelijk op orde. Zo'n dag is heerlijk. En nu geniet ik dus ook meer van zo'n dag dan vóór de diagnose. Ik ben nu vrolijker en opgewekter. Op die dagen treed je dus ook meer mensen tegemoet. En dan doe je vrolijk en opgewekt....terwijl op de 'slechte' dagen kruip je op de bank en zoek je geen contact.
Zou dit de reden zijn waarom er zo'n roze wolk om het hele kanker gebeuren hangt? De donkere grijze bliksem wolken worden verstopt en de "roze wolk" dagen ben je aanspreekbaar en vrolijk. Dáár komen denk ik al die verhalen vandaan; mijn buurvrouw had ook kanker, die bleef zooo vrolijk, of; kijk naar die en die ook kanker maar altijd opgewekt...... blêh...
Nou; ik heb dagen dat ik ECHT niet te genieten ben! Maar ik beloof jullie; dan neem ik de telefoon niet op en beantwoord ook geen mail. ha, ha. Dus als deze shit dan achter de rug is, zegt iedereen; "Kijk naar Jeanette, die had ook bk en die bleef zooo opgewekt".... (moet je niet mijn blog lezen hi hi want hier blaas ik alle stoom van me af)
Het lukt me niet zo goed om op papier te krijgen wat ik wil zeggen.... maar ik denk dat ik bedoel;
zeg niet tegen me; dat ik wel moet blijven genieten.....
ten eerste omdat "moeten" en "genieten" niet samen gaan (deze zin heb ik gestolen van het forum, maar ik vind hem zo waar!!) en ten tweede omdat je dat toch ook niet zegt tegen iemand die zwaar griep heeft en zich even op zijn slaapkamer heeft opgesloten? Kom op soms voel je je kl... en dan lukt het genieten even echt niet!
Ik wens dat ik voor mijn dochter mag leren dansen.....dat zij nooit op deze manier hoeft leren te dansen.....dat het haar bespaart mag blijven. (T. Tellegen)...................................
quote uit "Keizer aller ziektes";
Ziekte is de duistere kant van het leven, een beklemmender soort burgerschap. Iedereen die geboren wordt krijgt twee paspoorten mee, een voor het koninkrijk der gezonden en een voor het koninkrijk der zieken. En al gebruiken we allemaal het liefst alleen het goede paspoort, toch moet vroeg of laat iedereen, in geval een tijdlang, zich identificeren als burger van dat andere rijk. Bron; Keizer aller ziektes
woensdag 15 juni 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Ik snap je helemaal. Een buur of vage kennis die je soms tegenkomt ziet je heel anders dan je kinderen of partner, die maken je op je slechtste momenten ook mee... Mn moeder (erg anti medicatie eigenlijk) moest zelfs aan de anti depressiva halverwege de chemo, want ze was zo depri dat ze suicidale gedachten had... Huilbuien (bij mij), enz. Terwijl ze voorheen nooit echt emoties toonde...
BeantwoordenVerwijderenDramatische verschillen. En dat is ook goed. Je leverd wel een gevecht, dat gaat gepaard met veel emoties waar je misschien niet eens het bestaan van wist...
je doet het hartstikke goed hoor!! En spuw maar lekker hier! :)
knuf,
kaatje