quote uit "Keizer aller ziektes";

Ziekte is de duistere kant van het leven, een beklemmender soort burgerschap. Iedereen die geboren wordt krijgt twee paspoorten mee, een voor het koninkrijk der gezonden en een voor het koninkrijk der zieken. En al gebruiken we allemaal het liefst alleen het goede paspoort, toch moet vroeg of laat iedereen, in geval een tijdlang, zich identificeren als burger van dat andere rijk. Bron; Keizer aller ziektes

vrijdag 10 juni 2011

adviezen

Ik kan geen advies meer horen;
vandaag stond ik op, was duizelig, misselijk en had 37.8 gelijk al voor ik mijn bed uit was... nu staat mijn 'happy period' weer klaar om zijn aanvang te nemen en dit is bij mij ook altijd goed voor op zijn minst één hobbel op de weg, maar dát terzijde.

Maar goed; ik moest vandaag dus éérst naar fysio. Vanwege het risico om tijdens de bestraling oedeem te ontwikkelen moet ik 2x per week naar fysio. Ik heb ervoor gekozen om hiervoor naar Hierden te gaan omdat ze in Hierden gespecialiseerd zijn in borstkanker. Uiteraard praat ik daar over mijn 'welbevinden' en vertelde ik bovengenoemde klachten.... heb je wel genoeg ontbeten? "ja, 2 boterhammen met kaas" antwoorde ik. Dat is teveel zei ze........ brrrr. gisteren alleen meloen en toen had ik hetzelfde!!! antwoorde ik. Nou.... vertelde ze, alleen een beschuitje lijkt me beter.... grrrrr.

Vervolgens "mocht" ik naar Arnhem voor een dubbele afspraak; bestralen en arts bezoek.
het bezoek aan de arts duurde LETTERLIJK nog géén 2 minuten!!!!!! Dit omdat ik heb besloten om niks van mijn klachten meer te melden. Ze kunnen er namelijk toch niks aan veranderen. En voor mijn gevoel berijden ze gewoon hun eigen stokpaardjes die zij zelf toepassen in hun dagelijkse leven. En met hun bedoel ik het groepje wat mij "beter" probeert te maken....


Als ik bij de radiotherapeut vertel dat ik steeds verhoging heb zegt ze dat ik teveel doe.... als ik zeg dat ik me overal te beroerd voor voel, zegt ze dat ik wél voldoende beweging moet nemen.

Als ik zeg dat ik er gelukkig bijna niet aan denk dat ik borstkanker heb...vraagt ze of ik me wel realiseer dat het nog onbekend is waar dit alles (het hebben van borstkanker) gaat eindigen. Als ik vertel dat ik zoveel nadenk over wat er moet gebeuren als ik er niet meer ben. Zeggen ze; maar zover zijn we nog niet hoor, positief blijven denken.

Mijn advies; LAAT ME MET RUST.....

2 opmerkingen:

  1. Gewoon eten waar je zin in hebt en doen waar je zin in hebt.
    Ik wilde nog even zeggen was ik vergeten die bril staat je tegek.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Aarghhhh! Wat heb je nou aan dat soort 'adviezen'! En op een beschuitje kun je toch niet tot aan de middag leven? Dikke knuffel Fozzybear

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.