Ik lag op bed en dacht; "het zou wel lekker zijn als ik straks de energie nog heb om 3x in de week te gaan zwemmen".... goed voor mijn arm en om het litteken soepel te maken. Het trekt namelijk nog steeds enorm. Er zit voor mijn gevoel een dikke kabel van mijn middenrif naar mijn bovenarm. Daar zou zwemmen lekker voor zijn. Toen bedacht ik me opeens dat ik over 26 dagen kaal ben. (tijdens de voorlichting vertelde de oncoloogass. dat je meestal de 20e dag je haar verliest) Die gedachte; kaal naar het zwembad..... ik denk niet dat ik dat durf!!!! Ik wil eigenlijk geen pruik, je hoort alleen maar dat die dingen warm zitten (een bontmuts op je koppie in de zomer) en echt heel oncomfortabel. Dus ik dacht dáár begin ik niet aan. Ook dáár twijfel ik nu over......
Vandaag had ik weer iets verhoging, zal wel van de stress zijn. Ook ben ik weeïg misselijk. Ook stress denk ik. Maar ik denk ook; mijn rib doet nog steeds pijn, verhoging, misselijk dus het zijn vast uitzaaiingen!!! Die gedachte moet ik echt met kracht wegduwen. Maar ja, val dan nog maar eens in slaap.......
De weg van deze laatste behandelingen zal wel even een zware worden. Hopelijk zijn dan alle zwemmertjes te pakken genomen en is het niet voor niks geweest...............
Hoi Hoi, Hier Esther/Esmuis van het forum,
BeantwoordenVerwijderenZeg even over die pruik. Een goedpassende pruik zit best aardig, maar is voor het gevoel niet meer of minder dan een hoedje of een hoofddoek. Het is gewoon 'iets wat je op je hoofd hebt gezet'. je kunt altijd gaan passen en kijken of je iets naar je smaak vindt. Je bent niet verplicht om de pruik af te halen als je dat uiteindelijk niet wilt.
Ik heb mijn pruik 5 keer gedragen, 1x met een bruiloft zodat ik niet meer opviel dan de bruid. Verder vond ik het gemakkelijker om doeken en petten te dragen. Maar die pruik was wel prima om te zien.
dikke kus,
Esther