De behandelingen beginnen mij steeds meer en meer de eenzaamheid in te duwen. Zelfgekozen eenzaamheid. Ik voel me werkelijk een zombie.(Een levende dode) Het is onmogelijk om dit gevoel over te brengen. Maar het is afgrijselijk. Antwoorden op de vraag; "Hoe gaat het?" hoe oprecht die vraag ook gesteld wordt vind ik vreselijk moeilijk. Iedere keer zet ik een stralend gezicht op, en antwoord dat het gezien de omstandigheden goed gaat. Maar dit antwoord slaat natuurlijk nérgens op. Weet je hoe moeilijk het is om te dealen met alle angsten; angst voor kanker, angst voor de bijwerkingen en zélfs de angst voor het aanprikken van de porth a cath. (ik ben totáál niet bang voor naalden, maar het aanprikken van de porth a cath vind ik een nare prik) angst voor de neulasta (woensdag weer???) Ik heb de tranen in mijn ogen nu. Zelfmedelijden? Het zal best!!
Maaar ik wil niet meer!!!!!!!!!!! Geen chemo meer.
lieverd, ik wil je zo graag een dikke knuffel geven!!
BeantwoordenVerwijderenIk weet goed wat je bedoelt met "ik wil niet meer"(chemo/operatie) mijn moeder had dat precies zo!
Mbt injecties enzo heeft zij dat anders gehad, ze had geen PAC, en nu geen aderen meer om in te prikken (zo ongeveer), dus dat is wel erg jammer dat het zo gegaan is.
Zelf ben ik dolblij dat ik nu mezelf kan gaan injecteren (B12) ivm m'n Addison Biermer syndroom... Hoef ik niet meer afhankelijk te zijn van de huisarts en wanneer zij me kunnen prikken enzo. Ideaal. Maar ik besef goed dat dat iets totaal anders is.
Als je je ei kwijt wilt, ff wilt mopperen, of wat dan ook, weet dat ik er voor je ben!!
Dikke knuffel...
Kaatje
ps; blogger doet weer eens raar met reacties... dus dan maar zo :)
hallo jeanette, ik heb vorige week de 1e chemo gehad. Ik moet er nu nog 5. Hoeveel moet jij er ? De emoties die je noemt leven bij mij ook. Angst voor van alles, maar ik heb ook heel veel steun aan mijn geloof gelukkig. Verder verveel ik me (ik werkte normaal gesproken, maar nu natuurlijk niet). maar blijf wel alles er lekker uitgooien hoor, dat lucht op. soms zit ik ook te balen en ben geen best gezelschap. dat moeten anderen dan maar gewoon snappen of anders snappen ze 't maar niet. vette pech! van nature ben ik een optimist, maar soms niet, lekker puh. groetjes sonja
BeantwoordenVerwijderenHoi Hoi,
BeantwoordenVerwijderenIk zeg niks weet maar al tegoed hoe jij je nu voelt.
Jeanette een schouderklopje van mijn en klagen mag dat geeft niks.
lieve groetjes,
Gerda Breman
Ha lieverd,
BeantwoordenVerwijderenIk kom je even aanmoedigen. Je gaat de kuren volhouden en voor je het weet heb je weer haartjes en ga je je beetje bij beetje normaler voelen. Nu lijkt dat moment nog zo ver weg, maar het komt er vanzelf aan. Hou je daar maar aan vast.
Dikke knuffel,
Esther