En wéér zijn ze er in het ziekenhuis in geslaagd om mij met een super prettig gevoel te laten overnachten. Ongelooflijk!!!! Wat een liefdevolle verpleging. Kan ik nog iets voor U doen? Als ik dan zeg dat dit niet hoeft is steevast het antwoord; ach laat me u toch even verwennen.
Hierna nog één keertje maar! Kom maar op.
Ik lag trouwens op een 2 pers. kamertje samen met een man!!! jaja!!! Was hartstikke gezellig. Hij was echt heel ernstig ziek. Hij had van de artsen nog maar 1 jaar gekregen, dat is inmiddels 2 jaar geleden! Tjonge jonge wat leerzaam voor mij. En goed om te zien dat het leven hem nog zoveel kwali-tijd kon bieden !!!
Waar heb ik het dan over hè?
Voorafgaand aan de opname was ik eerst nog even op de poli bij de oncoloog voor de uitslag van de foto's van mijn rib. Er was ECHT totaal niks op te zien!!! Niet op mijn rug en niet op mijn ribben!!! Ik gaf aan dat ik toch écht pijn had en dat dit geen verbeelding was. Zij liet me uitpraten en stelde me nogmaals gerust dat er van uitzaaiingen geen sprake was, en dat het helaas soms zo is dat de oorzaak van pijn niet te achterhalen is.
Op mijn vraag of ik mocht gaan wintersporten en gaan afvallen sprak zij de legendarische woorden na deze chemo mag u weer gewoon alles doen. (ook afvallen helaas)
Nee hoor dat "helaas" is een grapje!! Ik ben geloof ik nog nooit zo gemotiveerd geweest om ook dit gevecht nog "even" aan te gaan.
Want weet je wat ik het ergste vond aan dit hele proces??
1. het overgewicht en hier keer op keer mee geconfronteerd worden; op de weegschaal (schaamschaal) op de gang!!!!! Voorafgaand aan ieder bezoek aan de oncoloog word je namelijk gewogen. Dat gebeurt gewoon op de gang, náást de tafel waar iedereen verveelt zit te wachten tot hij aan de beurt is. Dus iedereen heeft zijn oren op steeltjes voor mijn gevoel zitten ze allemaal mee te luisteren naar het weegresultaat. Maar met betrekking tot overgewicht ook de ontelbare keren dat ik mijn beschadigde (te dikke) bovenlijf heb moeten tonen. Wat heb ik dáár een last van gehad. Tegenwoordig zijn er ook geen gordijntjes meer waarachter je jezelf kan uitkleden. Nee, dat gaat gewoon "en plein public". (!!!) Gewoon uitkleden terwijl arts, assistent of wie dan ook naar je lijf moet kijken, toekijkt....
2. het (niet in staat zijn) om mijn sociale contacten te onderhouden. Ik ben benieuwd waar er blijvend schade is ontstaan......ik hoop nergens!!!! De tijd zal het leren....
3. het bestralen
4. en raar maar waar, chemo op de 4e plaats. Ik denk dat dit komt omdat ik nou eenmaal een gevoelsmens ben. Op de chemo is iedereen zo super lief voor je!!! Dát sleept je erdoor heen, ze proberen je echt te dragen. Dat heb ik echt gemist bij het bestralen, daar gaat het er zakelijk aan toe. Hup hup tijd is geld. De volgende wacht alweer. Terwijl je je daar verschrikkelijk bloot, kwetsbaar en beschadigd voelt. Je wonden zijn nog vers!! Strepen op je lijf. En dan met dat, voor jezelf onbekende en lelijke lijf in je blootje door de gang te moeten lopen. Zakelijke mensen om je heen (....) Ik vond het een horror scenario.
Ha Jeanette, als je het leuk vindt, kan ik mij 'bemoeien? met je skivakantie, waar kan je? waarom daar? ]ik ben ook in die omgeving geweest dus ik durf wel te vergelijken.
BeantwoordenVerwijderenNou ja, ik hor het wel.
Dag sterkte vrouw!
Esther
Hey Sjaan nog eff......!!
BeantwoordenVerwijderenEn mIj kwijt raken pff zou je wel willen hè!!
Maar sorry ik kan alles van je hebben ook al is het niets ;-))
Heb je nog oliebollen nodig ja ja de wel bekende van Gon !!!
Liefs mij xx