Ik had gedacht dat er nog wel scans zouden volgen ofzo...... niet dus. Eigenlijk wist ik dit wel. Maar ik heb voor de zekerheid toch gevraagd; waarom geen scans?
Bij uitgezaaide borstkanker maakt het niet uit wannéér ze ontdekt worden!!!!! Uitgezaaide borstkanker is NIET meer te genezen! Er wordt ook niet meer geopereerd (dit in tegenstelling tot b.v. darmkanker, waar soms nog wel geopereerd wordt) Voor Herman schrok behoorlijk hiervan. Ik had het hem al wel verteld, maar dit te horen krijgen van een specialist is toch wel andere koek......
We hebben gesproken wat de meerwaarde van het maken van een scan zou zijn. Want wáárom zou je willen weten of je uitzaaiingen hebt? Genezen kan je vanaf dat moment niet meer!!!! En vroegtijdige ontdekking verhoogt de levensduur niet!!!! Hoe denk je dat je leven eruit gaat zien? Omgaan met de wetenschap: je gaat overlijden aan borstkanker???? pfft ik kan me daar gelukkig geen voorstelling van maken!
Het enige argument vond ik; de mogelijkheid, om de tijd die je nog rest zonder pijn volop benutten!!!................ maar is dat zo? Herman zal gewoon moeten blijven werken. De schoorsteen moet toch roken! Kinderen zitten in hun examenjaar of gaan daarin. Zij moeten dan ook omgaan met het besef dat hun moeder ongeneeslijk ziek is......
En stel dat je hoort dat je géén uitzaaiingen hebt. Dan kan je toch rustig ademhalen? Mooi niet..... dat is een schijnveiligheid. Micro metastasen zijn NIET zichtbaar op een scan! En kunnen zelfs na 10 jaar nog wakker worden...... Het is dus niet zo dat de uitslag van vandaag dezelfde is als over een maand.
Tja, dan krijg je de vraag of ik hulp nodig heb om met deze onzekerheid om te gaan....? NEE dus, geen psycholoog!!!! Bovenstaand gesprek heb ik al keer op keer in mijn hoofd gehouden, dus ik heb daar geen hulp voor nodig. Het is gewoon mijn realiteit. Bij ieder pijntje denk ik; "Het zal toch niet....??" Dat is gewoon een feit. En feiten zijn niet te veranderen.
Verder ga ik over 2 weken starten met de tamoxifen. Niet eerder? Nee, want anders is niet duidelijk wáár de eventuele klachten vandaan komen (van de tamoxifen of van de chemo) dus..... eerst de chemo uit laten werken. De chemo is nu 3 weken geleden dus over 2 weken moeten de ergste klachten zijn verdwenen ;-)) De tamoxifen gaat proberen de eventueel overgebleven zwemmertjes te foppen. Mijn borstkanker is hormoongevoelig. Groeit dus onder invloed van hormonen. Tamoxifen is een nep hormoon, de kanker denkt; kom in mijn mond jij bent mijn voedsel. Haha gefopt!!! Tamoxifen is géén voedsel. Dus de cel gaat niet groeien en aangezien de cel door mijn tamoxifen al vol zit, met een volle mond niet meer hoeft, groeit hij dus mooi niet.
Helaas heb je niet de zekerheid dat alle zwemmertjes zo'n mondje hebben..... dus er zijn nogal wat onzekerheden......de oncologen praten trouwens over slotjes op de cel. Tamoxifen doet die slotjes op slot. Maar aangezien ik aan de lijn ben vond ik een mondje wel een leuke beeldspraak.
Leuk vooruitzicht hoor........al die onzekerheden.....
Ben ik nu negatief??? ECHT NIET!!!!
Ik heb een crosstrainer besteld! Probeer weer een half uur met Blossom te lopen. Tot nu toe kom ik niet boven de 25 minuten uit en ben dan vervolgens de rest van de dag behoorlijk op...... Die crosstrainer zal volgende week wel bezorgt worden en dan ga ik er dagelijks 20 minuten op. Plus lopen met Blossom. Ha, komt allemaal helemaal goed!!!!
EN; Sjaan is weer aan de lijn!!! Wow dat voelt goed!!!! Dat zijn tenminste normale zorgen haha. Dat is een andere wereld dan de kanker wereld. Ik wil nu weer bij de vele horen die hun goede voornemens proberen vol te houden.
Ik weet waar je over praat, mn ma zit in hetzelfde schuitje. Na 2 jaar is je lijf resistent voor tamoxifen, mn moeder slikt nu arimidex... maar de spoken blijven. En wat ik vreemd vind is dat ze 1x per 6 mdn naar de oncoloog en chirurg gaat en een mri per jaar... dat is gestart na de chemo.
BeantwoordenVerwijderensucces met lijnen, doe het schematisch, dan hou je het langer vol... (ben ook bezig)
Veel liefz,
karin