Afgelopen vrijdag kreeg ik het goede nieuws te horen; er was niets te zien op de mri. Nou ja niets........ er waren wél een paar cellen te zien gelukkig; hersencellen
Aangezien ik dat wel verwacht had voelde ik geen opluchting eerder irritatie omdat ik wéér een week slecht geslapen had. Alhoewel ik zelf zeker wist dat het duizelig zijn veroorzaakt werd door de tamoxifen die ik nu slik, ga je toch piekeren..... De dokters zullen het toch wel beter weten? Als zij zich zorgen maken is het misschien wél mis! Want ja, ik had wel hoofdpijn. (gek hè?) was wél duizelig en dan die hoge bloeddruk......
We hebben deze stress besproken met de chirurg. Hoe kunnen we dit in de toekomst voorkomen? Zijn antwoord; Nou..... niet dus!!! Ik heb de komende 30 jaar een stempel op mijn voorhoofd artsen zullen altijd kanker willen uitsluiten. Daar verander ik niks aan.
Daarna ging het gesprek over de pijn in mijn rib. Hoogstwaarschijnlijk is dit geïrriteerd botvlies veroorzaakt door mijn borst. We hebben dus besloten dat ik kies voor een dubbelzijdige amputatie.
Ik vind het erg moeilijk om dit hier te "delen" met iedereen. Ik merk namelijk dat iedereeen hier een mening over heeft. En dat vind ik lastig.
Je wilde dat toch zo graag? ..... Ja dûh!!!!! In de gegeven omstandigheden vind ik een dubbele amputatie het beste....... maar dát is absoluut wat anders dan graag willen!!!!!!
Ach weet je, ik ga de opmerkingen hier ook niet allemaal neertikken. Het is een beslissing genomen in goed overleg met de chirurg. Als je denkt dat dit een makkelijke beslissing is heb je weinig invoelend vermogen!
Het goede nieuws is dat de porth a cath gelijktijdig verwijderd zal gaan worden! Voor mij is dat een definitieve afsluiting van kankerland! Alle kanker is dan echt uit mijn lichaam. Gesneden, gebrand en vergiftigd!!!!
