Pffft..... mijn vorige bericht is van april vorig jaar. Maar goed dat ik toen nog niet wist wat er nog boven mijn hoofd hing.
Ik ben daarna nog twee keer geopereerd aan mijn borsten. Er wil maar geen blijvend volume ontstaan en de "goede" borst blijft maar uitzakken. En dat is niet zakken zoals een normale borst doet. Die gaat hangen. Nee deze werd een zak zonder plooi in de vorm van een enorme langgerekte druppel onderhuids. BH dragen was (is) onmogelijk omdat er geen plooi zat/zit.
Na de 4e lipofilling zonder het beoogde resultaat, stelde de chirurg voor om BRAVA te gaan proberen. Dit is een methode waarbij je 6 weken lang 4 uur per dag (liefst langer) een pomp aansluit op drones die je op je borsten plaatst die vervolgens middels intermitterende pulsen zich vacuum zuigen op je borsten met een sterkte die je zelf instelt. Deze methode wordt (nog) niet vergoed door de verzekering dus de aanschaf (1.000 euro voor twee) moest uit eigen middelen betaald worden. Er is inmiddels wel een trial gaande waar een beperkt aantal lotgenoten aan mee mogen doen.
Deze methode is enorm belastend. Vooral psychisch. De drones zijn enorm groot en het pompen maakt herrie. Je kan er niet mee rondlopen zit dus aan de bank gekluisterd.
Na 6 weken ging ik vol goede hoop de operatie kamer in. De rechterborst werd voor de tweede keer gelift en er werd vet uit mijn dijen en buik geoogst om dit vervolgens in beide borsten in te spuiten. Met de hoop dat het door de brava methode beter zou blijven zitten. Door het oprekken van de huid ontstaat er ruimte tussen de cellen waardoor het vet beter op zijn plaats blijft, maar ook het stimuleren van de bloedvaten zou bij kunnen dragen aan de bloedvoorziening van het vet wat geïnjecteerd wordt. Verder zouden de lymfevaten worden gestimuleerd en er wordt collageen gevormd.
Van het oprekken heb ik niet veel gezien. Ik hield wekelijks de maten nauwgezet bij, maar er was hoegenaamd geen verschil te meten. Wel merkte ik dat de huid véél soepeler werd door de lymfestimulatie. Hierdoor had ik ook aanzienlijk minder last van oedeem in mijn armen.
Inmiddels ben ik 6 weken na de operatie. En tot mijn teleurstelling moet ik zeggen dat er maar weinig van het volume is overgebleven. 30%? Zo niet minder. En dan bedoel ik niet 30% winst, maar 30% van het ingespoten vet.
Maar het liften heeft wél verbetering opgeleverd.
Ik heb besloten dat de teller op 6 operatie's blijft staan. Het is genoeg. Ben ik tevreden???? Mwah..... een 6.5. Dus wel voldoende. Ik ben blij dat ik van die vreselijke protheses af ben. Alleen daarvoor al zou ik het zo weer doen. Maar tot hier en niet verder.
Volgende week ga ik voor de tattoo van de tepelhof. En dan is het klaar v.w.b. de reconstructie.
Ik wens dat ik voor mijn dochter mag leren dansen.....dat zij nooit op deze manier hoeft leren te dansen.....dat het haar bespaart mag blijven. (T. Tellegen)...................................
quote uit "Keizer aller ziektes";
Ziekte is de duistere kant van het leven, een beklemmender soort burgerschap. Iedereen die geboren wordt krijgt twee paspoorten mee, een voor het koninkrijk der gezonden en een voor het koninkrijk der zieken. En al gebruiken we allemaal het liefst alleen het goede paspoort, toch moet vroeg of laat iedereen, in geval een tijdlang, zich identificeren als burger van dat andere rijk. Bron; Keizer aller ziektes
woensdag 22 juni 2016
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.