Ik heb al tijden last van pijn in mijn linkerschouder en rechter onderste rib. Dit zou van het vallen tijdens het skieen kunnen zijn. Maar ik ben er niet gerust op. Tuurlijk ben ik bang dat dit al uitzaaiingen zijn.....
Als dit zo is zegt mijn chirurg dan is de kanker niet meer curatief, maar ga je gelijk over op palliatieve behandelling. Ik schrik me kapot. Ik dacht dat uitzaaiingen te behandelen waren...
Het is zelfs zo dat ik dan eigenlijk ook niet meer geopereerd wordt aan mijn borst.
Het protocol is eigenlijk eerst kijken of deze klachten niet wijzen op uitzaaiingen. Maar gelukkig zegt mijn chirurg dat hij wél wil opereren omdat hij denkt dat dit toch nog levensverlengend kan zijn. Dus de operatie gaat door en daarna een botscan.
1 april 2011.
botscan in Apeldoorn. Dit is weer op de afdeling nucleaire geneeskunde. Herman kan mij straks overal volgen... al die nucleaire troep.. ik geef licht in het donker!!
scan duurt 10 minuten. Maar... soms moeten er toch daarna nog meer foto's genomen worden en dan duurt het dus langer.
tuurlijk besluit de dokter na deze 10 minuten dat ik nog meer foto's nodig heb. en dus moet ik met mijn arm boven mijn hoofd (heel pijnlijk want ik ben net vorige week dinsdag geopereerd) 30 minuten stil liggen........
pfffft. Er zijn 300 foto's genomen. Die worden allemaal via computerberekeningen beoordeelt.
5 april uitslag
Wat een spannende tijd!!!!!!
Natuurlijk loopt het spreekuur uit. Een uur!! Dus maar even ontspannen koffie gaan drinken....
Weer terug in de wachtkamer ziet de chirurg ons zitten door de deuren heen. En wat denk je? Hij doet zijn duim omhoog!! Herman en ik beginnen spontaan te huilen...
Toen we aan de beurt waren heb ik nog amper gehoord wat hij zei.
Er was ook slecht nieuws; lymfe was aangetast. En de uitslag van de borst was nog niet binnen. Maar dat hoorde ik amper. Zoo blij was ik dat het niet uitgezaaid was.
De verpleegster heeft het seroom nog leeggezogen. Dus ook dat gaf extra verlichting. Ik ben daarna lekker gaan shoppen en heb leuke kleding gekocht!!!
Ik wens dat ik voor mijn dochter mag leren dansen.....dat zij nooit op deze manier hoeft leren te dansen.....dat het haar bespaart mag blijven. (T. Tellegen)...................................
quote uit "Keizer aller ziektes";
Ziekte is de duistere kant van het leven, een beklemmender soort burgerschap. Iedereen die geboren wordt krijgt twee paspoorten mee, een voor het koninkrijk der gezonden en een voor het koninkrijk der zieken. En al gebruiken we allemaal het liefst alleen het goede paspoort, toch moet vroeg of laat iedereen, in geval een tijdlang, zich identificeren als burger van dat andere rijk. Bron; Keizer aller ziektes
vrijdag 22 april 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.