Vijand weg en verder

2 maart 2011
Ja... ja... vijand weg en verder met mijn leven.....

De chirurg zei tegen mij; "Dat is nou ook wat hè mevr. v. Koesveld, u heeft kanker..." Oh, zei ik, dat dacht ik al... nou, zo schrik ik daar niet van hoor, ik had het wel verwacht. En, zei ik, zo erg vind ik niet hoor, krijg ik mooie kleine borsten.... dus; borst eraf en verder met mijn leven." Tja, zo simpel dacht ik dat het zou lopen.

Met een hele zachte doordringende stem vertelde mijn arts dat hij mij toch even terug op aarde moest zetten... zo simpel zou het niet gaan. Dit ging mij een jaar van mijn leven kosten. En misschien wel langer....
Dan ken je mij nog niet.. dacht ik. Ik vroeg; "kan ik van de zomer nog wel naar St. Remeze?"
Nee, antwoorde hij rustig maar doordringend, dat zal niet gaan. Dan zit je midden in de chemo's.

Het drong allemaal niet tot mij door...

Ik wilde gewoon allebei de borsten eraf; gaf aan dat ik het enorme belemmerende 'dingen' vond, waar ik al vanaf hun aanwezigheid een haat/liefde verhouding mee had. Haat omdat ze zo groot waren (zelf al toen ik nog maat 38 had) en liefde natuurlijk in de bedstee. Tenslotte was Herman op mij gevallen vanwege de opvallende aanwezigheid van deze dingen....

De chirurg beloofde mij dat als dit alles achter de rug was ik met twee pronte borstjes door het leven zou gaan!!!!! ha, ha we hebben er nog hartelijk om gelachen.

Ik moest maandag maar eens goed luisteren naar de plastisch chirurg hij zou mij alle mogelijkheden en onmogelijkheden uit de doeken doen.

Nou wat er vervolgens die maandag ging gebeuren. pfffft. dat vertel ik in het hoofdstuk plastisch chirurg...