Toch merk ik dat er nog steeds een soort van paniek in mij zit. Het is NIET de borstkanker die mij zo bang maakt. Het is het feit dat je niks meer in te brengen hebt. Kijk; als je hoofdpijn hebt kan je kiezen of je daar wat aan wilt doen. Wel of geen paracetemol...
Nu ben ik de klos en MOET de "voorgestelde..." behandelingen wel volgen. Ik vind dit heel heftig. Ik mag nu niet lijnen
Moet gezond eten; weerstand opbouwen
Geen wijn meer
ademhalingsoefeningen 5x per dag 5 oefeningen
stretchen voor schouder en arm; pijn!!! 5x per dag
bestralen; mag niks meer smeren
Ik wens dat ik voor mijn dochter mag leren dansen.....dat zij nooit op deze manier hoeft leren te dansen.....dat het haar bespaart mag blijven. (T. Tellegen)...................................
quote uit "Keizer aller ziektes";
Ziekte is de duistere kant van het leven, een beklemmender soort burgerschap. Iedereen die geboren wordt krijgt twee paspoorten mee, een voor het koninkrijk der gezonden en een voor het koninkrijk der zieken. En al gebruiken we allemaal het liefst alleen het goede paspoort, toch moet vroeg of laat iedereen, in geval een tijdlang, zich identificeren als burger van dat andere rijk. Bron; Keizer aller ziektes
zaterdag 28 mei 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.