kinderen en schuldgevoel bij kanker

Fleur vertelde mij gisteren dat kinderen vaak een schuld gevoel hebben wanneer er kanker in het gezin voorkomt. Ik snapte daar niks van en vroeg dan ook wat ze bedoelde. Ik dacht dit komt vast omdat je weleens in een heel boze bui kan denken; "ik wou dat je dood was" over je vader, moeder, broer of zus. En vroeg dit dan ook aan haar. Dit speelde een rolletje maar was niet het belangrijkste.

Het belangrijkste was dat ze gedacht had dat het haar wel interessant "leek"....

Gelukkig heeft ze me dit verteld, nu kon ik haar tenminste héél snel gerust stellen. Namelijk Herman en ik hadden dezelfde gedachte!! Heel bizar. Wij waren ook bang en nieuwsgierig tegelijk. En hebben in de week na het mammogram en vóór de uitslag ook gedacht dat het wel interessant was en mij leek het wel lekker, want ik dacht dan val ik af van de chemo!!! Dat leek me mooi meegenomen. Ik heb héél erg last gehad van deze stomme gedachten; be carefull what you wish for! (het was natuurlijk geen wens, maar toch...) Nu heb ik hetzelfde met uitzaaiingen; het gaat heel ver om te zeggen je hoopt erop, maar het is wel een gedachte die je bezighoudt. Je bent er namelijk héél erg bang voor. En die angst is bij ieder pijntje aanwezig; hoofdpijn (heb ik nu al 4 dagen) het zal toch niet.... bultje op rib..... hoesten.......?????? Soms denk ik ook; als er dan uitzaaiingen zitten kom dan nu maar aan het licht!!!! Laat die angst maar stoppen. Dan weet ik het liever!!!

We hebben hier heel open over gesproken. Ik heb haar ook verteld dat kanker gewoon stomme pech is, dat er wel factoren van invloed (lijken) te zijn, maar dit zijn maar hele kleine percentages. Er zijn ook factoren die borstkanker zouden moeten voorkomen; jong kinderen, borstvoeding. Die heffen dan de nadelen toch weer op? Borstkanker is een celletje wat op hol geslagen is. In de opdracht van celdeling zijn wat gegevens verloren gegaan, waardoor er een cel verkeerd geprogrammeerd is. En hoe het komt dat die celdeling opdracht mis is gegaan, wordt wel onderzoek naar gedaan maar is nog niet glashelder!!!!

Heb haar helemaal gerust kunnen stellen, gelukkig!!!! Deze rotziekte mag mijn dansende dochter niet grijpen, niet psychisch en al helemáál niet lichaamlijk!!!

En over dat afvallen; tijdens bestralen mag je absoluut niet afvallen, omdat het bestralings-gebied dan verschuift. Tijdens de chemo mag het niet omdat er dan teveel afvalstoffen in je lichaam komen en je hebt genoeg troep om "op te ruimen" van de chemo. Daarna krijg ik 7 jaar hormonen en daar schijn je dan ook weer dik van te worden. Dus ook deze droom is me ontnomen. Maar tijdens hormoonkuur mag je wél lijnen volgens mij (heb dit nog niet besproken) en verdorie dan ga ik het doen ook!!!!!!!!

Ik heb erg getwijfeld om dit op dit blog te plaatsen, maar heb besloten om het toch te doen. Heb er namelijk ook met Jeroen en Dennis over gesproken en die hadden hetzelfde. Ons gezinnetje is toch niet zooo wereldvreemd dat wij de enige zijn die zo denken. Dus ik hoop dat met het plaatsen van dit blog anderen kanker patiënten kunnen lezen dat er meer mensen zo "gek" denken.... maar het is wel een heel persoonlijk en kwetsbaar blogje geworden.....