chemo eerste AC kuur

Na een nacht best wel redelijk te hebben geslapen ondanks flinke last van infuus en pac, togen Herman en ik goedgemutst naar het ziekenhuis....... Herman vergeet gordel om te doen en de halve rit naar het ziekenhuis politie achter ons aan waardoor ik stiknerveus werd voor aanhouding.... ging goed! pfft

Tweede verdieping; interne geneeskunde. LUXE afdeling!!! Eerst even wachten in wachtkamer, goed om de zenuwen even omhoog te stuwen. Dan wordt je meegenomen naar de afdeling; "wilt u een bed of een stoel?" Stoel leek me gezelliger. Ook voor Herman, die de hele rit liefdevol aan mijn zijde zat.

Toen ik zat viel mijn oog gelijk op een afgesloten kistje met een enorme gele gevaren driehoek met uitroepteken in het midden, daaronder met koeieletters; CYTOSTATICA!! Dat was "mijn" kistje... dit kistje wordt door verpleegkundige aan je infuuspaal gehangen. Twee jawel!! Cheque, cheque dubbel cheque is hier het moto..... zou een goed gevoel kunnen geven, maar bij toont het alleen maar aan wat voor een rotzooi ik ga krijgen. Maar dit terzijde.

ALLE verpleegkundigen op deze opdeling zijn Lief met een hoofdletter. Niks is ze teveel. Wat vooral opvalt is de humor. Er wordt enorm veel afgelachen. Ook door patiënten onderling. Dit geeft een enorm ontspannen gevoel.

De pac was nog behoorlijk bloederig en gevoelig! Dus werd in overleg besloten die nog niet te gebruiken. Ze vroegen waarom ze het naaldje er niet in hadden gelaten gisteren bij de OK??????? Ik legde uit dat ik daar tot 3x toe op had aangedrongen maar dat zij als antwoord gaven dat ik het verkeerd begrepen moest hebben

Mijn; "zeker weten van niet" was blijkbaar niet overtuigend genoeg..... Later vroeg ik het de chirurg, die vond het niet wenselijk i.v.m. infektie gevaar.... Dus bleef het infuus in mijn hand zitten. Ok! Het infuus werd dus gebruikt voor de chemo.....

Na een uurtje was er hoegenaamd nog niks doorgestroomd. Hûh?? Afkoppelen, zoutoplossing erdoor geperst... niks aan de hand. Toch durfden ze het rode gif er niet meer door te laten druppelen... dus toch maar de pac.... brrr. De verpleegkundige beloofde me héél voorzichtig te doen... gordijn dicht, tweede verpleeg erbij voor het geval dat...pleister eraf (pijnlijk) "nou mevrouw, daar komt ie, kijkt u maar even de andere kant op... gaat het nog? even diep in en uitademen...." schiet nou maar op dacht ik.... "hij zit!!!" tjonge jonge niks van gevoeld!!!! Heb ik dáárvoor de hele nacht met dat (onbruikbare) infuus gezeten? Lachen en plagerijtjes natuurlijk!! Overigens gaan ze dit wél terugkoppelen naar chirurgie niet dat ik daar nog wat aan heb, maar alle vooruitgang is meegenomen. Je hebt genoeg ongemakkelijkheden tijdens dit gevecht. De incasseringsemmer begint aardig vol te lopen.

Eenmaal aangesloten op de pac, ging die troep pas echt door mijn lichaam lopen. Ondertussen naar het toilet; een speciaal toilet voor chemo patiënten... wc klep dichtdoen na toiletbezoek en 2x doortrekken!! Bij een per ongeluk gelekte druppel op de bril verpleegkundige waarschuwen....

Ik werd al snel 'naar' van de chemo.. komt er nog een diëtist langs! pfft. en ik was al zo beroerd kon niet uit mijn ogen kijken! De verpleegkundige ziet hoe wit ik ben en zegt; "ik leg mevrouw even plat want iedereen kan zien dat ze zich niet lekker voelt", de diëtiste ratelt maar door en door.... Later zegt de verpleegkundige geeft u de volgende keer maar aan dat u daar geen zin hebt hoor! Wij sturen haar wel weg. Dikke knipoog van die schat erbij!!!

Een dikke 3 uur later weer buiten; wow, dat licht!!! dat deed pijn aan mijn ogen! Verder tintelingen van teen tot kruin maar goed uit te houden.

Thuis moest ik opeens de trap afnemen??? Nesteldrang??? Maar dat was dan ook het laatste wat ik gedaan heb!!!

Halleluja, wat kan een mens beroerd zijn!
Mijn ogen!!! Onmogelijk om ze open te houden, maar slapen ging ook niet. Praten? Onmogelijk kostte veel te veel energie! Nog 1 sms verstuurd naar vriendin en zussen, maar daar had ik ook al gelijk spijt van!
Overal werd ik duizelig en MISSELIJK van! Zo erg dat ik dacht; laat mij maar spugen, dan is het even over!!! Maar dat is niet gebeurd.

Herman zei dat mijn ogen helemaal "hol" in mijn kassen stonden en dat ik zo wit zag als een doek. Nou zo voelde ik me ook; een zombie

Vannacht niet slecht geslapen; veel last van de port a cath, daardoor kan ik alleen op mijn rug liggen. Maar dat zijn kleinigheden.

Nu voel ik me redelijk. Zie erg op tegen de medicijnen die ik moet gaan nemen, want volgens de bijsluiter krijg je daar zo'n hoofdpijn en pijn in je ogen van en het totale gevoel van lamlendig zijn staat ook onder de bijwerkingen... Dus eerst maar even mijn blog bijgewerkt en stap ik de wereld van medicatie weer in............

Ow; en net nog even gewogen, gisteren niks gegeten dus dat geeft een mens weer hoop op goede resultaten....... niks hoor!!!! Sjaantje blijft Sjaan! Zelfs dát voordeel is me niet gegund ha, ha.