Vanochtend had ik de huisarts op bezoek. Ook tegen hem zei ik, dat ik zéker weet dat het bultje op mijn rib een uitzaaiing is. Toen vroeg hij of ik daar dan zo vreselijk bang voor was.... het bultje is toch onderzocht door iedere specialist en ik heb een echo gehad plus een botscan. Hij vroeg wáárom ze mij niet konden overtuigen. Ik zei dat ik gewoon in de aanval wilde!!!!
Nu zit ik er nog een beetje over na te denken. En in ene wéét ik waarom ik zo denk; horen dat je kanker hebt was echt het aller aller ergste wat mij ooit is overkomen. Het kwam als slag bij heldere hemel......Ik denk dat als ik nu maar hard genoeg roep dat ik uitzaaiingen heb. (heb het ook al tegen mijn chirurg gezegd) dus als IK dat nu roep. Kunnen ze me dáár nooit meer mee overvallen…. Snap je wat ik bedoel. Die overval…. Dat was zoooo erg!!! Het 'dealen' met de vijand vind ik véél minder eng. Gek hè? De angst is veel erger. Door het te zeggen val ik de angst aan. Kijk hem recht in zijn lelijke smoel!!!!!
Dus er is niks negatiefs of doemdenken aan…. Het is gewoon terugvechten.
Chemo is killing voor je conditie, helaas moet je dat even accepteren maar wel blijven doen wat je minimaal kan hoor! Al is het maar die 10 minuten wandelen. Na de chemo's komt je conditie weer terug. Zeker weten!
BeantwoordenVerwijderenEn verder: een dikke kus op iedere wang. Je angsten zullen ook minder worden. En uitzaaiingen TIJDENS de chemo komen niet zo vaak voor hoor. Een schrale troost. vertrouw nu maar gewoon op die specialisten.
Esther
Oh wat lief van je Esther, en dan juist van jou!!!!! Mijn verstand weet ook wel hoe het werkt, maar mijn emotie maakt rare bokkesprongen.
BeantwoordenVerwijderenkus terug kanjer!!
Jeanette