Heb even niks geschreven hier. Want; wat moet ik schrijven? Ik ben het geklaag zo zat!!!! Maar het gaat gewoon niet lekker. (ja hoor daar is ie weer... de verhoging!) De verhoging is killing zo langzamerhand. Zodra ik iets doe schiet de temperatuur omhoog. En dan wordt je dus slap in je benen en het zweet breekt je uit. Dus negeren is géén optie. Verder tintelt mijn hele linkerkant. Het is gewoon onmogelijk om de hele $%#@$ ziekte te vergeten/negeren.
Verder doet het plekje op mijn rib mijn zielerust ook géén goed. (sinds februari zeur ik hierover bij iedere dokter/specialist die ik spreek) Na de chemo lijkt het wel of hij in verzet gaat. Of hij dan reageert op de chemo ofzo, zo van ik grijp me stevig vast en ga niet weg. Dát gevoel heb ik erbij. Ik wéét het; de artsen denken aan een vetbultje.... maar verdikke ik voel hem dag en nacht!!! (verdorie ik moet huilen nu ik dit tik, dát zegt iets over de emotie die ik voel bij dit bultje) En dan doet het me óók niet goed dat hij vlak na deze 2 kuren scherper werd (qua gevoel) maar nu is die "pijn" aan het afnemen. Dan denk ik; "zie je wel.." Zucht kappen nou! Niet meer aan denken. Het is niet anders. Kanker leert je afwachten......
En dan even dit; op het forum (de amazones) is nu een topic geopend over september borstkankermaand. Niet iedereen is daar even gecharmeerd van. Deze link verwoord exact het gevoel wat ik hierbij heb.
http://www.catherine.nl/media-tv/article/1234/hoezo-roze
Tjeetje buuf, een tijdje geleden zei je tegen me je moet maar eens kijken op goede tieten,slechte tieten. Ik ben dus niet zo goed met computers en kon jou blog dan ook niet vinden. Uiteindelijk in de vakantie even de tijd er voor genomen en ja hoor eindelijk had ik je gevonden. In 2 dagen tijd heb ik alles wat je geschreven hebt gelezen.
BeantwoordenVerwijderende rillingen lopen letterlijk over mijn rug. Wat jij/jullie allemaal mee moet(en) maken. Er zijn geen woorden voor. Ontzettend stoer dat je alles zo van je af schrijft. 1 ding is zeker je hebt er een volger bij.
Liefs en heel veel sterkte en ter herinnering: als ik ook maar iets voor je doen kan dan hoor ik het graag. Wat dan ook.
Liefs Irma