Chemo nummer 5 staat voor de deur. Voor mij betekend dit dat er weer een bui aankomt........................................Ik moet zeggen dat ik niet tier en schreeuw (volgens mijn gezinsleden ben ik goed te 'pruimen' tijdens dit alles en Herman zegt zelfs dat ik nu 'makkelijker' ben. Ja!!!??? Hahaha dank je de koekoek ik mis de kracht om ruzie te maken. Hebben zij even geluk? Maar onderstaand gedicht omschrijft mijn gevoel wel heel goed.
Jules de Corte: Tussen de buien door
Tussen de buien door ben ik een kalme ziel
Vriendelijk en verstandig piep gevoelig en subtiel
Zeer begaan met al wat lijdt en elk die weent
Ik ben van jongsafaan in medelevend medelij getraind
Tussen de buien door ben ik een optimist
Waar ik een ander op kan peppen doe ik dat beslist
Mijn gevoelens van oprechte sympathie
Vertaal ik regelrecht in creatieve energie
En om het even wat ik aan moet pakken pak ik één twee drie
Maar tijdens buien ben ik onvoorstelbaar hard
Dan heb ik lak aan elke smart
Dan bijt ik al bij hete tranen
Dan interesseert de boel me letterlijk geen snars
Ik zet me schrap ik leg me dwars
En alles loopt in foute banen
‘k Ben een type dat van alles dragen wil en dragen kan
Maar tijdens buien jongen jongen berg je dan
Tussen de buien door voel ik me heel content
Kijk ik niet op een piek laat staan een kwartje of een cent
Al mijn zaken zijn in orde tot en met
En praktisch alles loopt gesmeerd vanaf de A tot aan de Z
Tussen de buien door hou ik het aardig bij
Doe ik behoorlijk mee met politiek en maatschappij
Gaan gesprekken soms wat dieper dan gewoon
Hoef ik niet angstig zitten zoeken naar de juiste toon
En ben ik niet zo hooggeleerd toch ook geen achterlijk persoon
Maar tijdens buien dram ik door tot elke prijs
Dan ben ik uiterst eigenwijs
En valt er niet met mij te praten
Dan kwelt me alles als een hinderlijke dwang
En zou ‘k het liefst m’n leven lang
De boel de boel maar willen laten
In het normale loop ik nooit met boze plannen in m’n kop
Maar tijdens buien jongen jongen pas maar op
Tussen de buien door heb ik een goed humeur
En ga ik niet ten onder in de dagelijkse sleur
Alle eindjes knoop ik keurig aan elkaar
En allerminst met zuur gezicht of al te bittere commentaar
Tussen de buien door voel ik me zeer tevree
Zit het me soms wat tegen ach daar lach ik maar eens mee
Want al is ’t niet alle dagen zoete wijn
De smaak des levens hoeft echt niet die van azijn te zijn
En ja ik zing maar en ik fluit maar van Ja hup geen centje pijn
Maar tijdens buien ben ik korzelig en stuurs
Ik maak de mensen tureluurs
Met mijn gezeur en mijn ge-emmer
Dan wordt ik nijdig om het minste ongerief
Waarbij ik uiterst negatief
Alleen verhinder en belemmer
‘k Ben maar zelden onbehoorlijk en maar heel sporadisch cru
Maar tijdens buien ben ik even erg als u
Ik wens dat ik voor mijn dochter mag leren dansen.....dat zij nooit op deze manier hoeft leren te dansen.....dat het haar bespaart mag blijven. (T. Tellegen)...................................
quote uit "Keizer aller ziektes";
Ziekte is de duistere kant van het leven, een beklemmender soort burgerschap. Iedereen die geboren wordt krijgt twee paspoorten mee, een voor het koninkrijk der gezonden en een voor het koninkrijk der zieken. En al gebruiken we allemaal het liefst alleen het goede paspoort, toch moet vroeg of laat iedereen, in geval een tijdlang, zich identificeren als burger van dat andere rijk. Bron; Keizer aller ziektes
zaterdag 8 oktober 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.