ontboezemingen de voorstelling

Ik heb even niet geschreven hoe het ging. Er is zoveel gebeurt vanaf donderdag……

Donderdag om 13.00 telefoon; de redactrice van het programma “opname” van tv gelderland. Hoe ik me voelde? Of ik eventueel in staat was om vanavond naar het toneelstuk ontboezemingen te gaan met camera en Angelique Kruger. Hartstikke leuk!!!! Ik voelde me super goed dus heb gelijk “ja” gezegd! Ik ben niet zo van het nadenken, (surprise??) ik doe eerst en bedenk me dan; wát heb ik gedaan????? Het klokje tikte verder en zo ook de zenuwen. Ik had besloten om alleen te gaan. Herman is sowieso niet zo’n kletsmajoor als ik. (Gelukkig!!!!) Dus als hij mee was gegaan zou ik me ook nog druk maken of hij zich wel vermaakt. Bovendien had hij gewoon eerste wagen voor de anwb. Tja, iemand moet de centjes binnen brengen.

Ik maakte me vooral zorgen dat ik alleen zou zitten. Vrijwel het voltallige personeel van de afdellingen die te maken hebben met borstkanker was aanwezig. Dus ik voelde me nogal een indringer op een personeelsuitje. Achteraf zou blijken dat ik me dáár het minste zorgen over had hoeven maken!
Bij binnenkomst zag ik gelijk mijn chirurg en de nurse practioner staan. Ik blij! Vertrouwde gezichten. Dus daar ben ik bij gaan staan. Ik werd nog aan iemand voorgesteld. Ik dacht de vriend van de nurse practioner….. (achteraf werd me duidelijk dat hij het hoofd van de afdeling chirurgie was, inmiddels had ik al een domme opmerking tegen hem gemaakt over het op de camera komen….heb ik weer….)

TV gelderland was er nog niet en de voorstelling begon. Gelukkig kwam de oncologie verpleegkundige naast mij zitten. We zaten nog maar net of Angelique (de interviewster) kwam naast me zitten en de voorstelling begon. De producent van het stuk kwam me zelfs even zeggen hoe leuk hij het vond dat ik er was. Wat lief vond ik dat!!!

In de pauze werd ik geïnterviewd.

Voorstelling begint weer….

Tijdens de staande ovatie na afloop zwaai ik naar de actrices. Ze herkennen mij gelijk en roepen allemaal mijn naam. Wat vond ik dat leuk. Ze herkenden me allemaal nog van de voorlichting in het ziekenhuis. Dominique van Vliet gooide zelfs haar bloemen naar me toe. Ik was er helemaal door ontroerd!

De voorstelling was één feest van herkenning. Al mijn angsten werden uitgebeeld. Al mijn gedachten. Van bidden tot seks. Een en al herkenning!!! De chemo unit; zo mooi uitgebeeld. Dat vond ik echt de mooiste scene. Daar moest ik van huilen. En dan natuurlijk het lied; ‘mis me niet’….. kippenvel.

Na afloop kwamen alle actrices naar me toe. Allemaal zoenen! En zeggen hoe leuk ze het vonden dat ik er was. Jeetje wat een warm bad was het!!!!

Een avond om nooit te vergeten!!!!