opname i.v.m. allergische reaktie neuropathie

grrr. de klachten die ik heb aan mijn vingers/voeten zijn toch zorgwekkender dan ik dacht. Deze klachten duiden op neuropathie en kunnen chronisch worden. Dat is natuurlijk geen kwaliteit van leven. Nu heb ik twee keuzes; de dosis van de chemo aanpassen of de chemo in 24 uur laten inlopen hiervoor moet ik dan dus een nachtje opgenomen worden.

Optie 1 is natuurlijk niet wenselijk. Dus blijft alleen optie 2 over.

Ik baal hier enorm van. Zelfs de amputatie en later het okselkliertoilet heb ik met dag opname gered. En nu ben ik dus toch de sigaar!!!

Fleur kwam gisteravond huilend naar mijn bed. Zij vertelde dat ze sowieso al niet kon functioneren op de dag dat ik chemo kreeg, ze heeft dan hoofdpijn en is erg chagrijnig op school. Ik vroeg of het geholpen had dat ze nu wist hoe het ging. Ze is een keertje mee geweest. Nee!!! Juist niet zei ze. Ze had het juist als heel deprimerend ervaren.

Dit is heel gevoelig van haar! Want iedereen doet juist erg zijn best om de sfeer op de chemo unit ontspannen en gezellig te houden. Dat Fleur oppakt dat dit maar valse schijn is vind ik heel knap!!!

Helaas kon ik haar dit keer niet echt goed troosten. Het is gewoon shit!!! Gelukkig hoef ik nog "maar" 3x. Zucht...... Mij krijgen ze hierna met geen stokslagen meer naar de 3e verdieping van het ziekenhuis..... (chemo unit) Ik word al misselijk als ik in de lift stap.....

Het verdriet van de kinderen en Herman vind ik het aller ergste in dit hele gebeuren. Tuurlijk maken we vooral veel grapjes; 'mama zal er wel niet dood aan gaan, dat geluk zullen we wel niet hebben'.... dat werkt het beste om het angst monster buiten te houden. Als ik aankom met cijfers; 75% is er nog na 10 jaar.... worden de kinderen juist woedend op mij. Mama wat moet ik met die cijfers? Je zal maar net bij die 25% zitten.... zucht zucht want dat is nou net precies wat mij natuurlijk ook door het hoofd spookt.

Nee... bij ons werkt black humor het beste.