Vrienden

Ik ben zo onzeker over dit hele proces. Doe ik het allemaal wel goed? Ik ben vreselijk bang om vrienden kwijt te raken. Want ik realiseer me dat ik niet zoveel geef op het sociale vlak, ik neem alleen maar. Daardoor kunnen mensen afhaken.......Vanochtend hierover een heel gesprek gehad met een hele lieve vriendin. Hierdoor voelde ik me al weer wat gerustgesteld.

Open ik net mijn mail box vind ik het volgende gedicht van een andere goede vriendin.

Langs bergen en valleien
Door het diepste dal omhoog
Van het donker naar het licht toe
Naar de pot van goud bij de regenboog

Voor zolang als ik leef
Geloof ik in mijn eigen weg
Er is iemand die mij vasthoudt
Die precies weet wat ik zeg
En lijkt de weg soms eindeloos
En is het einde niet in zicht
Wordt dan niet te hopeloos
Maar loop dan altijd naar het licht

Volg je eigen intuïtie
hou je vast aan jouw verhaal
Het is je eigen expeditie

Hoe bestaat het toch dat juist op het moment dat je denkt dat je heel diep wegzinkt, nachten wakker ligt omdat je denkt dat iedereen je zat is. Juist op dat ogenblik krijg ik van 3 mensen een mail en vond ik weer een hele lieve kaart op de mat.

Ik schrijf dit serieus met de tranen over mijn wangen!!!!

Lieverds die mij er zo doorheen helpen; ik sta mega in het krijt bij jullie!!!!!

Jullie timing is ongelooflijk!!!!! Bedankt!!!